Culinaire fietsreizen naar Italië

Ben je net als wij verliefd op Italië? Houd je van koken en lekker eten en drinken? Ben je een enthousiaste fietser? Dan zijn onze culinaire fietsreizen de droomreis waarin alles samen komt. Ga met ons mee naar Italië voor een week van fietsen en culinair genieten. Inspanning en ontspanning in La Bella Italia. Veni, Vini, Bici!  Wij – Martijn en Ties – nemen je graag aan de hand. Martijn Hendriks (1972) is de drijvende kracht achter Eetwijn: Chef, vinoloog, fanatiek fietser en Italiëkenner. Ties Wijntjes (1999) is fietsavonturier, redacteur bij WielerFlits.nl en RIDE Magazine en smoorverliefd op Italië. Onze liefdes voor eten, drinken, Italië en de fiets verenigen wij sinds enkele jaren tijdens een culinaire fietsreis naar Italië.

Onze eerste culinaire fietsreizen naar Valtellina (mei 2022) en Friuli (mei 2023) en Piemonte (mei 2024) waren een denderend succes. De rijke keukens, uitdagende fietstochten, het aanmoedigen bij de Giro d’ Italia en unieke verblijven zorgde voor ons en onze reisgenoten voor reizen om nooit te vergeten. Ook in 2025 gaan we weer op pad, in het voorjaar (VENETO 20 mei t/m 27 mei) en in het najaar (EMILIA  29 september t/m 6 oktober 2025).

Najaarsreis EMILIA  29 september t/m 6 oktober 2025

Na vier voorjaarsreizen gaan we voor het eerst ook in het vroege najaar op pad. We trekken naar één van onze lievelingsstreken, het prachtige, centraal gelegen Emilia-Romagna. De noordelijke helft van de streek (Romagna) wordt gekenmerkt door de Po-vlakte, terwijl je in de zuidelijke helft (Emilia) de Apennijnen treft.  De regio heeft ook een enorm populaire kuststrook die begint onder Venetië en eindigt bij San Marino. Geografisch gezien kun je in Emilia-Romagna alles vinden: zee, polder, heuvels en het gebergte van de Apennijnen.

Vooral in het noordelijke deel van Emilia-Romagna is landbouw een belangrijke economische activiteit. Als je door het vlakke landschap rijdt met de auto of trein sieren talloze velden met graan, maïs, rijst en aardappels de horizon. Kom je bij de uitlopers van de Apennijnen, dan tref je eindeloze fruitgaarden en natuurlijk wijngaarden. Hier zien de Apennijnen er misschien niet zo intimiderend uit als de Alpen of de Pyreneeën, maar vergis je niet: dit is evengoed een gebergte wat behoorlijk de lucht in schiet. De Apennijnen geven een heel divers beeld, van grillig en onherbergzaam tot liefelijk en kleurrijk. De Monte Cimone, op de grens met Toscane, is met 2.165 meter het hoogste punt van de provincie.

De hoofdstad van Emilia-Romagna is Bologna. De stad staat bekend om haar universiteit die de oudste ter wereld is. Verder is de stad beroemd om de basiliek van San Luca, de bijzondere architectuur met de vele rode huizen en de eindeloze ‘portici’ (winkel en wandelgallarijen). Bologna wordt ook nog eens gezien als het culinaire hart en geweten van Italië. Het is wel duidelijk waarom Bologna een aantal mooie bijnamen heeft: La Rossa (de rode), La Grassa (de vette) en La Dotta (de geleerde). Allemaal vrouwelijke bijnamen welteverstaan, want Bologna is boven alles een uiterst elegante stad. Je zou bijna vergeten dat naast Bologna de provincie nog veel meer mooie steden heeft: Piacenza, Parma, Ravenna en Modena om er maar een paar te noemen.

Waar verblijven we? Villa Quercione in Zola Pedrosa

Bij het uitrijden van de stad Bologna aan de zuidwestkant word je al snel verwelkomt door de ‘Colli Bolognesi’. De groene ‘heuvels van Bologna’ vormen een schitterende lappendeken op de uitlopers van de Apennijnen. Aan één van meanderende wegen door de groene heuvels ligt ons verblijf  Villa Quercione. De luxe en volledig gerenoveerde  villa ligt panoramisch op de heuvel en vanuit de loggia en de ruime tuin kijk je eindeloos over de heuvels. De ruime en sfeervolle kamers zijn verdeeld over twee verdiepingen met eigen badkamers. Aan het terras is een heerlijke buitenkeuken met BBQ. Ook is er een prachtige jacuzzi om de vermoeide fietsbenen te laten ontspannen.

Het huis beschikt over verschillende zitkamers (met biljart) en een ruime keuken. In de keuken kunnen we lekker uit de voeten, Martijn zal zeker een avond inruimen om samen aan de slag te gaan. Ook de  eetkamer is ruim en comfortabel en ook buiten op het terras naast het huis is een fijne plek om lang en uitgebreid te lunchen of dineren. We ontvangen jullie hier op maandag 29 september aan het begin van de avond met een aperitief. We verblijven de gehele periode (7 nachten) in Villa Quercione. Op maandag 6 oktober vertrekken we uit de Colli Bolognesi, waarschijnlijk met pijn in ons hart.

Fietsen – Wat staat er op het programma?

Emilia-Romagna staat bekend om haar rijke keuken maar wordt op vele andere vlakken vaak een beetje vergeten. Onterecht, zeker ook als we het over fietsen hebben, want er is in de regio zo veel te beleven en te ontdekken. Van stille glooiende wegen in Colli Bolognesi, tot de muur van San Luca en vooral de onontdekte beklimmingen in de Apennijnen.

Als het over wielrennen in Emilia-Romagna gaat, mogen we Marco Pantani niet vergeten. De in Cesena geboren coureur stond jarenlang bekend als een begenadigd klimmer, die niet te volgen was als hij zijn duivels ontbond. Zijn nalatenschap leeft nog altijd voort, door talloze Italianen wordt hij tot op de dag van vandaag geadoreerd, “Pantani Vive” vind je nog regelmatig op of langs de weg gekalkt. Een van de bekendste beklimmingen van de streek is dan ook zijn beklimming van de Monte Carpegna. De grillige en loodzware klim op de grens met de Marken was de ideale en favoriete training voor ‘de Piraat’.

Toch is er één beklimming in Emilia die er echt bovenuit springt: de beklimming naar de Basilica van San Luca aan de rand van Bologna. De helling overbrugt ‘slechts’ 199 hoogtemeters, maar doet dat in minder dan 2 kilometer en met uitschieters tot 18%. De San Luca heeft een rijke koershistorie als slotklim in de Giro dell’Emilia. Tijdens de editie van vorig jaar reed Tadej Pogacar iedereen naar huis. Ook de Giro en heeft de beklimming meermaals opgenomen in haar parcours. Ons is het vooral om de Giro dell’Emilia te doen, want daar gaan we op de zaterdag van ons verblijf het profpeloton in volle finale maar liefst vier keer langs zien scheuren! Een parcoursverkenning kan uiteraard niet ontbreken, dus we gaan de helling zelf ook voelen.

Voor de koninginnenrit duiken we de Apennijnen in. Dit berggebied kent niet de iconische toppen ruim boven de 2.000 meter, maar reken maar dat je er wordt getest. De hoogste top van de provincie is de Monte Cimone met 2.165 meter. Over het algemeen zijn de beklimmingen wat korter, maar volgen ze elkaar in vlot tempo op. Weinig tijd om te herstellen dus en alle ingrediënten voor onvergetelijke ritten door een eindeloos landschap. Emilia is ook een streek vol historie, prachtige natuurparken, slaperige en vervallen middeleeuwse dorpjes en zeer veel herinneringen aan tal van veldslagen in de twee wereldoorlogen. Er valt genoeg te zien op de fiets!

Wat zeker niet zal ontbreken is een koffieritje naar Bologna. We gaan zien of de beroemde Garisenda toren nog overeind staat (de toren staat sinds twee jaar zo scheef dat er grote zorgen zijn of hij het houdt) en rijden even naar het Piazza Grande wat de lokale volkszanger en held Lucio Dalla zo mooi over zingt. Het plein is een must als je de stad bezoekt. Wie weet drinken we wel twee keer koffie, want het Piazza Santo Stefano met zijn zeven kerken is eveneens een bezoek meer dan waard. Genoeg variatie in het de verschillende fietsritten dus. De ritten zullen qua afstand variëren van 30 tot 120 kilometer, terwijl er dagelijks 300 à 2.000 hoogtemeters op het programma staan.

Culinair programma – Wat staat er op het menu?

De keuken van Emilia biedt zo ongeveer alles wat een culinair hart begeert: lasagna, tortellini, Prosciutto di Parma, mortadella, pancetta, Aceto Balsamico, Parmigiano Reggiano. We vallen letterlijk en figuurlijk met onze neus in de boter. In de Middeleeuwen werden de Parmigiano Reggiano en de Prosciutto di Parma al geëxporteerd naar alle uithoeken van de wereld. Het hart van het culinaire Emilia-Romagna wordt gevormd door de hoofdstad Bologna. Zogezegd de stad heeft als bijnaam La Dotta, de geleerde; een verwijzing naar de oudste universiteit van Italië die hier in 1181 werd geopend. De tweede bijnaam is echter: La Grassa, de vette. Overvloedig en stevig tafelen is hier het credo dus. Eén streekproduct is de piadina. De eerste keer dat de piadina in de letteren opduikt is in de 14e eeuw, wanneer een kardinaal het recept van het brood van het volk van Romagna uit de doeken doet. Nu vind je de piadina door heel Italië, maar de dikte en grootte van het brood verschilt wel per gebied. Je komt de piadina vooral tegen in speciale kiosken (piadinerie) waar je keuze hebt uit verschillende vullingen. Heerlijk om mee te lunchen, bijvoorbeeld als stop onderweg tijdens een lange rit.

Parmigiano Reggiano, de koning der kazen, wordt gemaakt van melk van koeien uit een gecontroleerd gebied; de beesten hebben vrij rondgelopen en alleen groenvoer gegeten. In de kaasmakerij worden de 60 kilogram zware, verse kazen gezouten en aan de lucht gedroogd om een stevigere korst te krijgen. Vervolgens worden ze getransporteerd naar grote opslagloodsen, kathedralen genoemd, waar ze nog eens minimaal 18 maanden rijpen alvorens ze de weg naar de consument vinden. Een bezoek aan een kaasmaker staat zeer hoog op ons lijstje!

In Emilia behoort het maken van ham tot een eeuwenoud meesterschap. De Prosciutto di Parma heeft het DOP-predikaat, hetgeen staat voor Di Origine Protetta, letterlijk vertaald: ‘aan de bron beschermd’. Een van de eisen is bijvoorbeeld dat de varkens afkomstig moeten zijn van gecontroleerde varkenshouderijen. Hun leven lang mogen ze niets anders gegeten hebben dan wei (afvalprodukt van de Parmigiano Reggiano), gerst, maïs en fruit. Als ze tien maanden zijn en een gewicht van minimaal 160 kilogram hebben bereikt, worden ze geslacht. De bouten (10 kg) worden met zout ingewreven en in koelcellen opgeslagen. Als de ham genoeg water heeft verloren, wordt hij in grote hallen aan de lucht te drogen gehangen; het snijvlak wordt ingesmeerd met reuzel, rijstmeel en peper. Alleen indien de ham aan alle strenge eisen voldoet, mag deze zich Prosciutto di Parma noemen.

En wat denk je van Tortellini? Volgens een mooi Italiaans verhaal zouden tortellini zijn gemodelleerd naar de navel van Venus, de godin van de schoonheid. Volgens de middeleeuwse verhalenverteller Tasso zou een waard ze voor het eerst hebben gemaakt nadat hij een van zijn gasten had bespied door het sleutelgat. Hij zag slechts haar navel, maar die was van zo’n bijzondere schoonheid dat de waard bij het maken van de pasta niets anders meer zag en zo een perfect evenbeeld van deze navel creëerde. Se non è vero, è ben trovato, zou een Italiaan zeggen. Als het niet waar is, is het in elk geval mooi bedacht! Tortellini is niet te missen tijdens een verblijf in Emilia en wordt vaak geserveerd in een krachtige bouillon (brodo).

Zo bekend als Emilia Romagna is om haar culinaire specialiteiten; zo onbekend zijn de wijnen. Het merendeel van de wijnen wordt gevormd door de rode Lambrusco. Oorspronkelijk was Lambrusco een droge wijn met een geurig bouquet. De grote coöperaties in dit gebied (zie de film ‘Novecento’) hebben de wijn tot het massaproduct omgevormd. In de regio is gelukkig weer een aantal kleine producenten zoals Fattoria Moretto uit Castelvetro, die de oorspronkelijke droge Lambrusco in ere herstellen. Daar willen we je zeker kennis mee laten maken, je weet niet wat je proeft! Ook in de Colli Bolognesi worden verrassende rode en witte wijnen gemaakt. Ook de fraaie mousserende Pignoletto is onmisbaar! We vergeten nog de olijfolie en de Balsamico, de vraag is of we aan een week voldoende zullen hebben in Emilia. Als altijd gaan we op zoek naar de beste, meest bijzondere en authentieke osteria’s, trattoria’s en ristorante. Laat dat maar aan ons over. Ook een traditioneel bezoek aan de beste lokale pizzeria zal niet ontbreken, met een biertje natuurlijk

Prijsindicatie en aanmelden

De prijs voor de Culinaire Fietsreis naar Emilia hebben wij voorlopig vastgesteld op €1895,- per persoon. Wanneer we het programma definitief hebben kunnen we de prijs bevestigen (we verwachten slechts marginale aanpassingen in de prijs).  Aanmelden kan door te mailen naar martijn@eetwijn.com en contact@tieswijntjes.nl. We sturen je dan een aanmeldingsformulier met de betalingsinformatie.

 De prijs heeft betrekking op het volgende:

• Verblijf van 7 nachten in Villa Quercione – Zola Predosa / Emilia-Romagna
• Ontbijt, lunch en diner voor alle dagen
• Alle drankjes (excl. wijn in restaurants)
• Eten en voorzieningen om de fietsritten goed door te komen
• Alle workshops, bezoeken, excursies en uitstapjes

Wat is niet inbegrepen?

• Wijn tijdens lunch/diner in de restaurants
• Persoonlijke uitgaven
• Verzekeringen
• Vervoer van Nederland naar Italië v.v.
• Gebruik 1 persoonskamer (toeslag nog te bepalen)

Praktische zaken

• Villa Quercione ligt net buiten het dorp Zola Pedrosa en in de heuvels net ten zuidwesten van de stad Bologna. Vanaf Utrecht is het 1250 km rijden naar Villa Quercione. De snelste aanrijroute is via Duitsland, Basel, de Gotthard tunnel en verder via Milaan en Parma.
• Vliegen kan uitstekend op Bologna Aeroporto Guglielmo Marconi (12km rijden van de Villa Quercione). Ook is het goed mogelijk om per trein te reizen. De route is dan per nachttrein van Amsterdam via Basel naar Milaan (nightjet). Van Milaan is er een supersnelle verbinding naar Bologna. Je kan ook met de nachttrein naar Innsbruck en vanaf daar de trein naar Bologna pakken.
• Als je niet per eigen vervoer maar met de trein of vliegtuig reist, bieden wij de mogelijkheid om je racefiets van Amsterdam naar Italië per bus te vervoeren . Als we weten hoeveel animo hier voor zullen we onze bus daar op aanpassen. Ter indicatie zullen de kosten van het vervoer tussen de € 100 en €150 zijn per fiets.
• We gaan uit van Afhankelijk van de precieze groepssamenstelling maken we de verdeling over de verschillende kamers.
• De groepsgrootte voor de reis zal maximaal 12 personen zijn (en 2 personen begeleiding).
• Het programma is voorlopig en wordt ruim voor vertrek definitief gemaakt.

Aanmelden kan door te mailen naar martijn@eetwijn.com. We sturen je dan een aanmeldingsformulier met de betalingsinformatie.

Voorjaarsreis VENETO – 20 mei t/m 27 mei 2025

Ook dit voorjaar reizen we weer af naar een nieuwe bestemming: Veneto. De streek is geografisch uitermate divers: in het noorden vind je een deel van de Dolomieten, in het zuiden de kuststreek rondom Venetië, terwijl ook een groot deel van de Po-vlakte in Veneto ligt. Veel delen van de streek zijn uiterst vruchtbaar, waardoor er zich veel landbouwgronden bevinden met onder meer groenten en druiven. Het is zelfs – qua volume – de grootste wijnproducerende regio van Italië. Het immense Gardameer aan de westkant is een trekpleister voor zontoeristen, dagjesmensen, buitensporters en watersporters. Nog een leuk weetje voor de wielerliefhebbers. Veneto is de bakermat van de Italiaanse wielerindustrie. Vooraanstaande merken als Campagnolo, Pinarello en Bianchi zijn stuk voor stuk afkomstig uit de streek.

De geschiedenis van Veneti (de oorspronkelijke naam van de regio) is zacht gezegd woelig te noemen. De strategische ligging en vruchtbare gronden hebben er voor gezorgd dat door de eeuwen heen de Etrusken, de Kelten, de Galliërs en natuurlijk de Romeinen zich rond het Gardameer vestigden. De invloeden van de ‘ overheersers’ vind je overal terug, in de architectuur, in de cultuur, in de land en tuinbouw en op de menukaart.  Veneto staat bekend om de vele fraaie, historische steden als Padua, Treviso, Bassano en Vicenza. De meest beroemde steden van Veneto zijn met recht wereldberoemd: Verona en Venetie. De hoofdstad van Veneto is Venetië, wereldberoemd om zijn iconische kanalen, gondels en historische gebouwen zoals het Palazzo Ducale en de Basiliek van San Marco. Venetië was ooit de hoofdstad van de Republiek Venetië, een machtige maritieme mogendheid die eeuwenlang invloed uitoefende op de Middellandse Zee. De stad staat bol van kunst en cultuur, met meesterwerken van schilders als Titiaan en Veronese. Venetië trekt jaarlijks miljoenen bezoekers, die de unieke sfeer van de stad willen ervaren, van het majestueuze San Marcoplein tot de rustige waterwegen die door de stad slingeren.

Buiten Venetië heeft Veneto nog veel meer te bieden. Verona, de stad van Romeo en Julia, is beroemd om zijn goed bewaarde Romeinse arena en haar romantische sfeer. Hier worden in de zomermaanden nog steeds opera’s opgevoerd in de open lucht. De stad staat op de UNESCO Werelderfgoedlijst en staat vol met middeleeuwse gebouwen en charmante pleinen. Een fietsrit met koffiestop met zicht op de arena lijkt ook een niet te missen kans.

Waar verblijven we? Villa dei Cipressi in Sona

Ons thuis is Villa dei Cipressi net buiten het dorpje Sona. De villa ligt op een steenworp afstand van het Gardameer en de stad Verona in. Villa dei Cipressi staat op het landgoed van het wijnbedrijf Sparici Landini. Begin jaren 60 kochten Madalena Sparici en haar man Remo Landini het landgoed en de villa en starten er met het maken van wijn. Het stel was op slag verliefd op de laan met cipressen en rijkdom van het land en de omgeving. Maddalena – bijnaam La Grisa (de grijze) – nam het initiatief om wijngaarden aan te planten. Onder haar vastberaden en energieke leiding ontstond het wijnbedrijf Sparici Landini (22 hectare) waar zij 40 jaar aan het roer stond. Maddalena Sparici was één van de eerste leden van de vereniging van vrouwen in de wijn en president van de AIDDA (vereniging voor vrouwelijke ondernemers). Het wijngoed en villa is nu in goede handen van de 4^e generatie Landini’s. Villa dei Cipressi is een droomplek met een ideale ligging op de grens van de wijnregio’s Bardolino en Valpolicella. De locatie biedt alle mogelijkheden voor een gevarieerd fietsprogramma en het ontdekken van vele culinaire schatten.

De Villa is volledig vrij gelegen tussen de wijngaarden en heeft naast 12 smaakvol ingerichte tweepersoonskamers (verdeeld over 2 etages) en aantal zeer uitnodigende zit- en eetkamers. In het oog springt de prachtige serre met uitzicht op de tuin aan de achterkant van de villa. In de tuin zijn verstopte zitjes, vijvers, vergezichten over de wijngaarden en een fijn zwembad om te verkoelen na een intensieve fietstocht. Tot slot is er nog een buitenkeuken en pizzaoven.  Ook in de keuken van de villa kunnen we lekker uit de voeten, niets ontbreekt er en er is zelfs open vuur om op te koken. Martijn zal zeker één of meer avonden inruimen om samen aan de slag te gaan.

We ontvangen jullie hier op dinsdag 20 mei aan het begin van de avond met een aperitief. We verblijven de gehele periode (7 nachten) in Villa dei Cipressi. Op dinsdag 27 mei rijden we de cipressenlaan weer af en vertrekken we, waarschijnlijk met pijn in ons hart, naar huis.

Fietsen – Wat staat er op het programma?

We bevinden ons op de grens van de Alpen en de Po-vlakte dus het fietsprogramma zal even divers zijn als het geografische karakter van Veneto. Van hooggebergte tot vlakten en alle daartussenin; we gaan het allemaal zien. Een koffieritje kan om te beginnen natuurlijk niet ontbreken en wie weet combineren we dat met een flitsbezoek aan Verona. Zie je het al voor je? Al fietsend over de kinderkopjes voor de Arena van Verona langs en daarna aan de cappuccino en espresso. Of kiezen we toch voor een retourtje Gardameer? Als we zo dichtbij zijn, willen we dat natuurlijk ook even aanraken. Ach, wie weet kiezen we helemaal niet en doen we allebei!

Uiteraard gaat er ook geklommen worden. Te beginnen in de heuvels van de Valpolicella. Je weet wel, van die heerlijke rode wijn met zijn rijke fruittonen en lichte kruidigheid. Denk niet dat dat makkelijk hoogtemeters winnen wordt, want de hellingen kunnen daar behoorlijk uitdagend zijn. Gelukkig werken de uitzichten over de heuvels en de talloze wijngaarden zalvend.

En het hooggebergte? Ook dat zal niet ontbreken. Een bekende naam in de streek, is de Monte Baldo. Dit is een bergketen die aan de oostoever van het Gardameer ligt, op het grensgebied van Veneto en Trentino-Zuid Tirol. Ook de Giro deed de beklimmingen van die bergketen wel ee

ns aan. Zo finishte er in 2013 nog een klimtijdrit, waar Vincenzo Nibali onderweg naar de eindoverwinning zijn dominantie nog maar eens in de verf zette met een etappezege.

Een traditie en één van de hoogtepunten  tijdens onze culinaire fietsreizen is het bezoeken en aanmoedigen van de Giro d’ Italia. De organisatie van de Giro laat het dit jaar jammerlijk afweten. De geplande presentatie van het parcours is om onduidelijke reden van 15 november j.l. verplaats naar 13 januari 2025 (!). Daar kunnen wij niet op wachten natuurlijk. Het lijkt er zeer sterk op dat de Corsa Rosa in 2025 een finish bergop zal hebben in het Monte Baldo gebergte. Als dat zo is en daar gaan we vanuit gaan we natuurlijk zelf op de fiets verkennen en staan we aan de weg om de grote heren van het profpeloton aan te moedigen. Een dagje Giro kijken staat altijd garant voor veel sfeer, massa’s tifosi, gezelligheid en spektakel. Een ervaring om niet te missen en niet snel te vergeten.

Voor het fietsprogramma is diversiteit onze troefkaart. Net als voorgaande jaren verschillen de routes in afstand en aard. Houd rekening met ritten van 40 à 100 kilometer met 500 à 2000 hoogtemeters. We zijn flexibel: meer of minder kan altijd.

Culinair programma – Wat staat er op het menu?

Zoals in veel gebieden in Italië proef je ook in de keuken van Veneto de geschiedenis, de geografie en de cultuur terug. De mix van de spectaculaire Dolomieten en de natuurparken in het noorden, de vruchtbare vlaktes rond de rivieren de Po en de Adige centraal gelegen, en  de kustlijn langs de Adriatische Zee maakt de keuken van Veneto zeer gevarieerd.

De eenvoudige ‘cucina povera’ en de verfijnde Venetiaanse keuken gaan hand in hand. De handelsgeest van de Venetianen en de eeuwenlange functie als wereldhandelstad van Venetië is tot op de dag van vandaag terug te  proeven in de gastronomie van Veneto. We nemen je graag mee op een culinaire ontdekkingsreis door misschien wel de meest veelzijdige keuken van Italië; delicaat en kleurrijk. Met de aanwezigheid van de Adriatische zee, het Gardameer en de vele rivieren en stroompjes is vis nooit ver weg in de keuken van Veneto. Schaal- en schelpdieren zijn zeer goed vertegenwoordigd in de antipasti. Bereidingen van inktvis, stokvis, sardines en ansjovis behoren tot regelrechte klassiekers waarbij de ‘Sarde in Saor’ , zoetzure sardines met ui, rozijn en pijnboompitjes misschien wel dé evergreen is.

Ook groenten spelen een belangrijke rol in de keuken van Veneto,  populaire groenten als witte en groene asperge, radicchio (uit Treviso), spinazie, courgette en (sperzie)bonen vind je nergens beter. Op de wekelijkse versmarkt van het nabijgelegen Bussolengo slaan we rijkelijk in en kunnen we ons vergapen aan de kleuren en smaken van het voorjaar. Natuurlijk wordt er zoals overal in Italië pasta aangeboden, tijdens onze diners zullen we niets te kort komen. Maar als ‘primo’ heeft risotto misschien nog wel een belangrijkere plek op de menukaart. De rijst werd door de Arabieren geïntroduceerd en verbouwd rond de steden Verona en Mantova. Op een half uur onder Verona in het hart van het productiegebied ligt Isola della Scala. We gaan hier op bezoek bij de familie Melotti, rijstmakers sinds 1986. Aan de hand van Luca nemen we een kijkje in de rijstvelden, de droogkamers en schuiven we aan in hun restaurant voor een uitgebreid diner met het rijsttype vialone nano als hoofdrolspeler. Een unieke ervaring!

Zoals je van ons gewent bent gaan we weer op zoek naar de beste, meest bijzondere en authentieke osteria’s, trattoria’s en ristorante. Ook een traditioneel bezoek aan de beste lokale pizzeria zal niet ontbreken, met een biertje natuurlijk. Of zullen we voor de verandering zelf een pizzeria bouwen in de tuin van de Villa?

Zei iemand wijn? Wereldwijd zijn de w

ijnen uit Veneto van alle Italiaanse wijnen het best op de wijnkaarten vertegenwoordigd. Denk alleen maar aan de niet meer weg te denken Prosecco uit de heuvels bij Treviso, de rode wijnen uit Bardolino en Valpolicella met de Amarone als uitblinker en de witte wijnen uit Soave, Bianco di Custoza en Gambellara. We zullen keuzes moeten maken.  We kunnen niet om de familie Bonomo heen. Hun wijnhuis Monte del Fra ligt in de heuvels op een steenworp afstand van onze villa. Met hun wijnen krijgen we een perfect beeld van de rode wijnen van Valpolicella en de witte wijnen van Bianca de Custoza. Marica zal ons met open armen ontvangen en rondleiden over het prachtige familiedomein. Onze tweede afspraak zal zijn in Bardolino dicht tegen het Gardameer bij de eigenzinnige wijnmaker Daniele Delaini van Villa Calicantus. Op het hoogste punt van het wijngebied maakt hij samen met zijn vrouw Chiara biodynamische wijnen die zich lastig laten vergelijken. De wijn vertelt het verhaal, en zo niet doet Daniele er een schepje op.

Prijsindicatie en aanmelden

De prijs voor de Culinaire Fietsreis in Veneto hebben wij voorlopig vastgesteld op €1895,- per persoon. Wanneer we het programma definitief hebben kunnen we de prijs bevestigen (we verwachten slechts marginale aanpassingen in de prijs).

De prijs heeft betrekking op het volgende:

• Verblijf van 7 nachten in Villa dei Cipressi – Sona, Veneto
• Ontbijt, lunch en diner voor alle dagen
• Alle drankjes (excl. wijn in restaurants)
• Eten en voorzieningen om de fietsritten goed door te komen
• Alle workshops, bezoeken, excursies en uitstapjes

Wat is niet inbegrepen?

• Wijn tijdens lunch/diner in de restaurants
• Persoonlijke uitgaven
• Verzekeringen
• Vervoer van Nederland naar Italië v.v.
• Gebruik 1 persoonskamer (toeslag € 200,00)

Praktische zaken

• Villa dei Cipressi ligt net buiten het dorp Sona in de regio Veneto en tussen het Gardameer (15km) en Verona (15km) De snelste aanrijroute is via Duitsland, de Brennerpas, Innsbruck en Trento (1.150km vanaf Utrecht)
• Vliegen kan uitstekend vanuit Amsterdam met Transavia op Verona Valerio Catullo (10 minuten/ 10 km rijden). Ook is het goed mogelijk om per trein te reizen. De route is dan per nachttrein van Amsterdam via Bazel naar Milaan (nightjet). Van Milaan is er een snelle verbinding naar Verona per trein of bus.
• Als je niet per eigen vervoer maar met de trein of vliegtuig reist, bieden wij de mogelijkheid om je racefiets van Amsterdam naar Italië per bus te vervoeren . Als we weten hoeveel animo hier voor zullen we onze bus daar op aanpassen. De kosten van het vervoer  bedragen €150,00 per fiets.
• Voor de reis gaan we uit van gebruik van tweepersoonskamers! Alle kamers zijn tweepersoonskamers, sommige met een tweepersoonsbed en sommige met twee eenpersoonsbedden. Sommige kamers hebben een eigen sanitair, andere kamers delen het sanitair met een andere kamer. Afhankelijk van de precieze groepssamenstelling maken we de verdeling over de verschillende kamers.
• De groepsgrootte voor de reis zal maximaal 14 personen
• Het programma is voorlopig en wordt ruim voor vertrek definitief gemaakt.

Aanmelden kan door te mailen naar martijn@eetwijn.com. We sturen je dan een aanmeldingsformulier met de betalingsinformatie.

3e Culinaire Fietsreis Piemonte  – 29 april t/m  6 mei 2024

Reisverslag volgt

2e Culinaire Fietsreis Friuli – mei 2023 Reisverslag

Na het daverende succes van de eerste culinaire fietsreis naar Valtellina (mei 2022), stond in het voorjaar van 2023 de twee editie op het programma. Als  bestemming kozen we voor een oude liefde van Martijn: de regio Friuli. Met een groep van 11 trokken we naar het uiterste Noordoosten van Italië voor een week van fietsen en genieten van al het moois dat de regio op het gebied van eten en drinken te bieden heeft. Als dikke bonus waren we getuigen van de ultieme ontknoping van de Giro d’ Italia.

Ons verblijf: Villa Castello di Brazza

Na de prachtige verblijven tijdens onze eerste reis in Valtellina lag de lat hoog. Maar ook tijdens onze reis naar Friuli hadden we het voortreffelijk voor elkaar. Ons thuis was een week lang Villa Castello di Brazzà in Moruzzo. De villa bevindt zich ten noordwesten van de stad Udine, op de restanten van een Romeinse heuvel en naast de ruïne van het 10^e-eeuwse Castello di Brazzà. De villa was zeer ruim met een professionele keuken,  prachtige unieke ruime kamers, meerdere grote zitkamers en zelfs een park direct achter het huis. Klap op de vuurpijl was een ommuurd zwembad met uitzicht op de bergen. Op dinsdag 23 mei ontvingen we de deelnemers met een diner op de villa. Iedereen was vol verwachting.

Dag 1. woensdag 24 mei Welkom in Friuli

Onze eerste fietsdag  stond in het teken van een lokale fietsheld: Ottavio Bottecchia (de eerste Italiaanse winnaar van de Tour de France). De rit van zestig kilometer voerde ons onder andere langs de Tagliamento-rivier. Direct aan de rivier maakte we een korte stop bij het monument ter ere aan de fietsheld Bottecchia. Zijn dood is tot op de dag van vandaag een mysterie (was het de maffia, een ongeval, een boze boer?). De eerste kilometers reden we nog in de regen (de enige van de week), maar kort voor de koffiestop in de hamhoofdstad San Daniele del Friuli brak de zon door. Op het terras, onder het genot van de eerste Italiaanse koffie, konden de armstukken en regenjacks uit. Toen de San Daniele prosciutto op tafel verscheen, lachte het leven ons  helemaal toe.

In de middag hadden we een afspraak met Michele Ciani van wijnhuis Aquila del Torre. Het wijnhuis ligt in de heuvels van de Colli Orientali. Michele’s wijngaard in de vorm van een natuurlijk amfitheater is de ster van de show. Aquila del Torre is volledig biodynamisch, aandacht voor flora en fauna staat centraal.  Natuurlijk kregen we alle wijnen te proeven, eerst op het wijngoed en later bij restaurant Osteria al Gjal Blanc van chef Michele Gargani. Michele gebruikt de lokale Friulaanse keuken als basis, maar past daar technieken op toe die hij leerde tijdens periodes waarin hij als chef werkzaam was in Amerika en Japan. De Friulaanse keuken met een moderne, verfijnde twist dus. We vierde de verjaardag van Martine en zongen mee met DJ Michele. Dag één was gelijk een aangename kennismaking met Friuli!

Dag 2.  Donderdag 25 mei Inspannen en ontspannen

Het eerste serieuze klimwerk stond op het programma, op naar de Julische Alpen de bergstreek die Oostelijk, Italië en Slovenië verbindt. Het klimmen begon in de wijngaarden die het gebied zo kenmerken, maar al gauw voerde de route ons door diepgroene bossen en over kleine, rustige wegen naar de Plan dal Jof. De klim was een echte loper om lekker in je ritme te komen. Met de klim in de benen was het tijd voor een simpele maar heerlijke lunch bij een lokale trattoria, aan tafel bij nonna. Dit was puur ontspannen; la dolce vita. Aan het eind van de rit stonden er ruim 70 kilometer en 1000 hoogtemeters op de teller.  S avonds lieten we ons in de watten leggen bij Al Tiglio, een chique restaurant op een steenworp van onze villa. Daar maakte we kennis met de prosecco van onze overburen (letterlijk!) en de veganistisch keuken van chef Max. Dat leverde zeer fraaie gerechten op die er ook nog eens prachtig uit zagen. Vooral de verfijnde desserts maakten veel indruk. Een heerlijk ontspannen zwoele avond die vroeg om een afzakkertje bij de villa.

Dag 3 vrijdag 26 mei Proeven en koken

Op vrijdag was er geen fietsrit gepland, tijd om te ontspannen bij het zwembad, in de tuinen of  mee te gaan naar wekelijkse versmarkt in Fargagna. Martijn gaf tekst en uitleg over de heerlijke verse groente en fruit. We liepen binnen bij de zuivelcoöperatie van het dorp voor tassen kaas en meer. Ook was er een onverwachte ontmoeting met Fabio: pastamaker, verhalenverteller en fan van Nederlandse muziek (Golden Earring, Focus en Cuby + blizzards).  Een zeer kleurrijke, wonderlijke en leerzame ontmoeting (en heerlijke ravioli).

’s Middags bezochten we het Unesco stadje  Cividale del Friuli. Het prachtige dorpje met de indrukwekkende brug en ouderwetse stadscentrum is erg mooi en leent zich perfect voor een ontspannen lunch. In ons geval bij Al Monastero, waar we in de binnentuin genoten van de rust. Het eten was goed, de bediening was beter en de lokale kazen waren het beste. Op de terugweg hadden we een afspraak bij wijnhuis Zorzon in Cormons / Colli,  het wijnhart van Friuli. Terwijl wijnmaker Giorgio druk was op het land, vertelde Petra ons over hun wijnen, het terroir van de regio en over de culinaire geschiedenis van Friuli. Met een schuin oog keken we naar de ontknoping van de negentiende Giro-etappe werd gekeken. Dolce far niente, zouden de Italianen zeggen. Eenmaal terug in de villa thuis doken we gelijk de keuken in om het diner voor de avond voor te bereiden. Veel groenten, mooie pasta, fijnen wijnen en vooral een heerlijk gezelschap. Friuli had ons nu definitief ingepakt.

Dag 4. zaterdag 27 mei De dag van de Giro

Zaterdag  stond weer volop in het teken van de fiets. We begonnen met een kort groepsritje, als herstel en gewoon omdat het kon.  Natuurlijk met een koffiestop, daarvoor ben je in Italia. Dan de auto in, op naar de bergen. Vanuit Tarvisio stond die dag de allesbeslissende 2oe etappe van de Giro d’ Italia op het programma: een loodzware klimtijdrit naar de Monte Santo di Lussari op de Sloveense grens. De omgeving was adembenemend, de koers mythische en de sfeer onbeschrijfelijk. We werden vrienden met massaal toegestroomde Slovenen, we moedigde Thymen Arensman en Bauke Mollema aan en waren getuigen van een historische ontknoping. Ondanks het  kettingincident won Primoz Roglic de tijdrit en de Giro. Daar stonden wij dan, te midden van dit Sloveense volksfeest: een wielerherinnering voor het leven. Na de koers stopte we in het bruisende Udine voor een aperitivo. Tijd op na te genieten en de dag af te sluiten met fantastische  pizza’s bij Pizzaria Alla Lampara (tip van Michele).

Dag 5. Zondag 28 mei  Koninginnerit – Tapa Reina

De koppies stonden strak aan het ontbijt, extra broodje, extra koffietje, extra banaantje. De Koninginnedag stond op het programma en zou ons voeren door de Julische Alpen met een kort uitstapje naar Slovenië. Vier beklimmingen van formaat, 100 kilometer en ruim 2000 hoogtemeters. Het was de rit met talloze lieflijke dorpjes,  indrukwekkende vergezichten over diepgroene bergkammen, keihard zwoegen en volop genieten. Halverwege trakteerde Martijn de groep op een lunch vanuit de bus met uitzicht op de waterval. Iedereen keek met voldoening en trots terug op het voltooien van de monsterrit. Na  de lange fietsrit was het goed Aperol drinken op het villabalkon, compleet met een tafel vol lokale kaas- en vleeswaren en de beentjes omhoog. Martijn verzorgde aansluitend een heerlijk diner met lokale ingrediënten als asperges, schelpjes en garnalen. De wijnkennis werd ook weer verder uitgebreid. Eén voor één gingen de oogjes langzaam dicht.

Dag 6. Maandag 29 mei  San Simeone en door naar Carnia

Op maandag was er voor de liefhebbers nog tijd voor één laatste fietsritje: op en neer naar de Monte San Simeone. Een onbekende maar taaie klim, een smal bosweggetje met 17 haarspeldbochten zou ons leiden naar de top. Net onder de top was de weg vanwege onderhoud alleen versperd, maar het mocht de pret niet drukken. Het uitzicht over de Tagliamento rivier was prachtig en de stilte voelbaar. Kop over kop snelden we terug naar onze villa, we hadden afgesproken om op tijd terug te zijn.  Aan het einde van de middag trokken we met de auto naar de Carnische Alpen. Een weerzien met cheffin Anna Cosetti, speciaal voor ons opende zij haar restaurant Inn Pik, gelegen in het zeer pittoreske bergdorpje Pesariis (klokkenhoofdstad). Eerst kregen we een verplichte rondleiding door het dorp en het klokkenmuseum.  Eenmaal terug bij het restaurant stond wijnmaker Luca van Venchiarezza al klaar met het aperitief. Anna kookte voor ons typische bereidingen uit de Carnische keuken en Luca schonk rijkelijk zijn wijnen. Oude bekenden uit de buurt schoven nog aan, de lokale likeuren werden tevoorschijn gehaald. De verhalen werden sterker en er werd tot in de late uurtjes genoten. De perfecte afsluiting van een onvergetelijke culinaire fietsweek in Friuli.

 1e Culinaire Fietsreis Valtellina (IT) mei 2022 Reisverslag

In het voorjaar van 2022 trokken we (Ties en Martijn) met een groep enthousiastelingen naar het Noord Italiaanse Valtellina voor de allereerste Culinaire Fietsreis. Wat begon als een wild plan tijdens een ‘coronadiner’ leidde tot een onvergetelijke week van fietsen, wijnproeven, koken, eten en genieten van het Italiaanse leven.

Ons verblijf: de Villa en het Kasteel

De eerste 5 nachten verbleven we in Villa del Luppo (de naam van onze groep, gruppo lupo Valtellina was al snel geboren). De villa lag in het hart van de Valtellina vallei bij het dorp Tresenda en op ongeveer een half uur van Sondrio. De zeer luxe villa was van alle gemakken voorzien: ruime stijlvolle kamers, grote keuken, lounge terras en een heerlijke ruime living. Het uitzicht op de bergen, de omringende wijngaarden en de tuin met zwembad maakte de villa  ‘hors categorie’.  Voor de laatste twee nachten deden we er nog een schepje bovenop. Het verblijf in Castello Foppoli (12^e eeuw) dicht bij Tirano zorgde ervoor dat we ons even koning, koningin en kroonprins waanden. Het kasteel gelegen aan de voet van de iconische wielerberg de Mortirolo was sprookjesachtig, de uitzichten onovertroffen en de jacuzzi een cadeau.

Het fietsen (met als klapper Il Giro)

De week begon op de dag na aankomst met een koffieritje naar Sondrio, een ‘pittig bakkie’ dat wel. De eerste twintig kilometer liepen nog door het dal over een mooi fietspad langs de rivier de Adda.  Aan onze rechterkant zagen we de liefelijke wijndorpen op de stijlle hellingen liggen. Afslaan was dus klimmen.  De toon werd gezet voor de rest van de week, in Valtellina is klimmen ook écht klimmen! Met de eerste 60 kilometer in de benen kwamen we thuis.

Een dag later was het tijd om het parcours van de 16^e Giro-etappe te verkennen. Eerst maar eens klimmen naar het dorp Teglio, dat was al een hele kluif. Eenmaal afgedaald naar de rivier stratte de loodzware klim over de Passo di Santa Cristina. De benen werden serieus getest. Op de top aten we bij Cascina Biancotti in een idyllische setting Pizzocheri. Het regionale pastagerecht met boekweit, lokale bergkaas, kool en aardappel. Zware kost maar overheerlijk. De eigenaar liet ons vol trots zijn kaas en worst kelder zien.  Na een pittige afdaling via Aprica zat de eerste serieuze etappe erop.

Op zondag stond La tappa reina naar Campo Moro op het programma.  Vanuit Sondrio was het bijna 2000 meter klimmen! Een flinke knauw, maar eenmaal boven bij het meer werden we beloond met schitterende vergezichten en een heerlijke lunch van de chef. Afdalen naar Sondrio was een cadeautje, op het centrale plein was het tijd voor ijs en koffie.

Op de dag voor ons vertrek trok de Giro d’Italia door Valtellina. Het parcours van de 16^e etappe liep letterlijk voor ons kasteel langs. De helft van de groep besloot ’s ochtends nog een extra uitstapje te maken naar de Stelvio. Vroege wekker, ontbijt in de auto, om 8 uur op de fiets om vanuit Bormio de Koningin aller Alpenpassen te overwinnen. Klimmen naar 2750 meter langs sneeuwmuren: Sereen, rustig, verlaten; een prachtervaring. Terug in het kasteel stapten we met de hele groep gauw op de fiets om over het officiële parcours naar de beklimming van Teglio te fietsen. Hier zagen we de coureurs een eerste keer langskomen, waarna we met een listige binnendoor route richting de Passo di Santa Cristina trokken en de renners voor een tweede keer konden aanmoedigen. Een droomdag!

Het culinaire programma

Onze eerste afspraak was bij Mamete Prevostini. Dit oude wijnhuis wordt gezien als de grondlegger en het geweten van de wijnproductie in Valtellina. Bij het oude klooster van San Lorenzo liepen we door de wijngaarden en kregen uitleg over de vallei, het klimaat en de geschiedenis van de Valtellina. In de wijnkelder maakten we kennis met de verschillende wijnen van Mamete. Van de Botonero IGT, de Monrosé tot de Valtellina Sforzat Een zeer prettige eerste kennismaking met de regio en haar wijnen. Op advies van Mamete sloten we de avond af bij Trattoria Traversi in Berbenno, een voltreffer. Huiselijk en heerlijk.

Na de intensieve fietsdag en de stevige lunch op de tweede dag deden we het verder rustig aan. Na een middagje luieren gingen we na een heerlijk Aperol-spritz aperitief gezamenlijk de keuken in. Een ontspannen ‘bruschetteria’ was een perfecte afsluiting van de dag.

Op zaterdagochtend was het tijd om naar de boerenmarkt in Sondrio te gaan. Met de auto welteverstaan. Lekker koffiedrinken, rondslenteren en natuurlijk inkopen doen voor de kookworkshop later op de dag.  Met tassen groenten, verse lokale kazen, alles wat er goed uitzag namen we mee om ’s avonds te bereiden. De rest van de dag was piano piano: even aan het zwembad liggen, ijsje eten, boekje lezen. ’s Avonds maakte we heerlijke salades, risotto met verse doperwten en robiolo kaas. Na het eten zaten we nog lang buiten met een  goed glas Valtellina wijn.

Na de Koninginnenetappe op zondag hadden we een afspraak bij bierbrouwer Stefano van Revertis. In een super gastvrije festivalachtige setting proefden we zijn verschillende craft bieren en kregen een rondleiding door de brouwerij. Stefano zat vol mooie verhalen en behandelde ons als lang verloren vrienden. We sloten de dag af met pizza bij Al Grano Antico.

Op maandagochtend voor ons vertrek naar Castello Foppoli hadden we dicht bij de villa een afspraak met Elena Fay.  Elena leidde ons rond door de serene wijngaarden en vertelde over de verschillende wijnen, percelen en het belang van terroir voor hun wijnen. In het prachtige gerestaureerde proeflokaal in de wijngaard liet Elena ons de wijnen van Fay proeven: verfijning, topkwaliteit en liefde. Bij aankomst later die middag in ons nieuwe verblijf Castello Foppoli kookte Martijn een eenvoudige pasta lunch. ’s Avonds sloten we de dag feestelijk af met een ontspannen diner bij Merrizi in Tirano.

Na de Giro d’Italie op dinsdag hadden we onze laatste eetafspraak bij ristorante Orterie in Stazzona. Chefin Rie en haar man trakteerde ons op een unieke avond waarbij de Japans-Italiaanse vegetarische cuisine centraal stond. Later die avond gingen de remmen nog één keer los en werd er uitbundig gedanst, gedronken en tot in de late uurtjes gechilled in de jacuzzi van het kasteel. Grazie grazie grazie Valtellina, a doppa. Gruppo Lupo Valtellina.